در عرصه اخلاق ما به 5 تیپ تخصصی نیاز داریم :

1. محقق اخلاق ، همانطور که در روش تحقیق تاکید بر این است که یک محقق باید با انجام تحقیق مجهولی را معلوم نموده و یک گام به قلمرو دانش بیافزاید ، محقق دانش اخلاق هم به طور دقیقی همین کارکرد را باید انجام بدهد.

2. مدرّس اخلاق ، منظورم استاد اخلاق به معنایی که در تلقی عرفی و معمول افراد متدین وجود داره ، نیست بلکه مقصودم اینه که مدرس اخلاق کسی هستش که یافته های موجود در زمینه اخلاق رو به سایر طبقات تخصصی مطرح شده منتقل میکند .

3. مروّج اخلاق ، این تیپ تخصصی هم همان کار انتقال یافته ها رو باید انجام بده با دو تفاوت که اولا در بین یافته ها و اطلاعات اخلاقی دست به گزینش میزنه و مواردی رو که به نوعی مورد نیاز و ابتلای توده ی مردم هست رو به ایشان می رساند . و تفاوت دوم هم همانطور که اشاره شد اینه که جامعه هدف مروج اخلاق طبقات و تیپ های تخصصی نیستند بلکه عموم مردم می باشند .

4. مشاور اخلاق ، این تیپ از متخصصین اخلاقی هم باید کارشون تطبیق و پیاده کردن اطلاعات و یافته های کلان بر موارد و مصادیق خرد و جزئی باشد . یعنی حالات شخصی و موردی یک فرد رو به صورت بالینی دریافت کنند و از بین داده های اخلاقی ، آن مواردی که مورد نیاز شخص هست رو به وی ارائه می کنند تا مشکل فعلی اش حل شود .

5. مربی اخلاق ، این تیپ تخصصی تقریبا همان اساتید اخلاق هستند که در تلقی عموم وجود دارد و کارشان به نحوی باید شبیه پزشک خانواده باشد که پرونده متربی به صورت زمانمند و طولانی مدت را در دست داشته باشد و با متربی در یک بازه زمانی [ که شاید هم طولانی مدت باشد ] همراهی میکند و کارهای زیادی را باید انجام دهد و به طور عمومی باید مشاوره و راهنمایی ، انتقال مفاهیم اخلاقی ، نظارت بر متربی ، پیگیری در اجرای رفتار های اخلاقی و حتی ایجاد انگیزه در متربی و نیز در مواقع لزوم ارجاع متربی به سایر تیپ های اخلاقی تا به نحو تخصصی تر کار و مشکل پیگیری شود .